“DIDÁCTICA” é unha escolma de «arquitecturas debuxadas para seres comprendidas», realizada pola arquitecta e profesora desta escola Iria Sobrino Fagilde que permanece aberta dende o pasado 12 de marzo e poderedes visitar ata o próximo 11 de abril no espazo polivalente de aula D.
Para impartires as súas clases de debuxo arquitectónico Iria non borra nunca o encerado porque non o precisa; estende un papel de croquis de gran formato que lle pega diante con cinta de carroceiro, saca do bolso unha mina de grafito, algún rotulador e de seres preciso un par de ceras, que amais un vaso de tinta aguada e un pincel, son as súas ferrramentas “didácticas”, as mesmas que pode utilizar o seu alumnado.
Parte deste traballo didáctico recóllese no seu blog unoesningú do que extraemos o texto de presentación como a mellor maneira de achegarnos a súa traxectoria didáctica:
“Mis asignaturas se han ido convirtiendo en algo más interesante y complicado, que simplemente aprender reglas y técnicas. Cada año destripamos unos cuantos proyectos diferentes para beneficio de l@s alumn@s y de la profesora.
Llevamos unos seis años desarrollando intensamente estas asignaturas y sigo con una deuda pendiente: tenemos poco tiempo lectivo real para llegar al punto de no retorno, a veces la transmisión del deseo de ver es abruptamente interrumpida por la finalización del curso académico y no es la primera vez que l@s alumn@s van paulatinamente perdiendo habilidades de observación e incluso de investigación adquiridas por dejar de ejercitar el ojo, la mano, el libretismo, el servilletismo…
Soy también profesora de asignaturas de dibujo vectorial, no me asusta la técnica, y tampoco la sacralizo, mi autocad es tan importante como mis lápices, mis bolígrafos, mi cámara de fotos, mis acuarelas, las ceras de mi hija y el pincel de tinta china.
Así que hace tiempo que llevo pensando que si mis alumn@s y exalumn@s ven que yo hago lo que predico, y de paso, van viendo los proyectos que analizamos nuevos, los viejos, los antiguos, los modernos, los contemporános… tal vez consiga que les entre por la vena el grafito”.
U no es ningú Es una obra de Brossa y Tàpies en forma de libro: Prosas de Joan Brossa y dibujos de Antoni Tàpies. Edita La Polígrafa, Barcelona 1979.
Espero que disculpen los autores el robo del poema visual para dar nombre a este espacio creado para compartir visiones y análisis.